“δέσουν” την υπόθεση, καθώς είναι αν μη τι άλλο... ισχνά.
Έτσι μετά τις πρώτες ημέρες της κυβερνητικής θριαμβολογίας και των “ανακοινωθέντων” που μιλούσαν για όπλα, τάγματα εφόδου και όλων των υπολοίπων που αποδείχθηκαν ανυπόστατα, το “βάρος” της διαδικασίας έπεσε στις “μαρτυρίες” διαφόρων τύπων, άλλων πρώην στελεχών της Χρυσής Αυγής, άλλων εχθρών της – όπως π.χ. ο δημοσιογράφος που φέρεται να “κατέθεσε” το “πραγματικό καταστατικό” (έτσι το ονομάζουν κάποιοι ενώ οι υπόλοιποι απορούμε σχετικά με το πώς διαπιστώνεται η “αυθεντικότητά” του) της Χρυσής Αυγής και ούτω καθ' εξής. Από ό,τι μαθεύτηκε μετά, αυτές οι μαρτυρίες βέβαια δύσκολα θα “δέσουν” την υπόθεση της “”Εγκληματικής οργάνωσης” καθώς αρκετοί από τους μάρτυρες όχι απλά δεν είναι και τόσο αξιόπιστοι, αλλά επί της ουσίας δεν προσφέρουν κάτι που να “ανατρέπει τα δεδομένα”.
Από προχθές όμως το βράδυ υπάρχει και μία νέα μαρτυρία. Η οποία δόθηκε “αυτοβούλως” από ένα πρώην στέλεχος της Χρυσής Αυγής, το οποίο σίγουρα δεν θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει ως “μικρομεσαίο”, καθώς ο συγκεκριμένος όχι μόνο ήταν ο πρώτος σε ψήφους βουλευτής στην περιοχή του, την Ημαθία, αλλά υπήρξε και επιστημονικός συνεργάτης βουλευτή της Χρυσής Αυγής στην Βουλή. Ο λόγος για τον Ηλία Σταύρου, νομικό, ο οποίος όπως πληροφόρησε τους εισαγγελείς έφυγε μόλις το 2013 από την Χρυσή Αυγή.
Σίγουρα ένα κομμάτι των όσων είπε, θα το έχετε πληροφορηθεί, διαβάζοντάς το κάτω από πηχυαίους τίτλους στο διαδίκτυο ή σε έντυπα μέσα. Τα περισσότερα από αυτά που λέει όμως είναι δίχως ιδιαίτερη σημασία, καθώς δεν αναφέρεται ονομαστικά σε κανέναν από τους κατηγορούμενους. Παρά μόνον σε “οργανωτικούς ρόλους” εντός της Χρυσής Αυγής. Ενώ το πιο “σημαντικό” κομμάτι της κατάθεσής του, είναι αυτό το οποίο αφορά τους “σκοπούς” της Χρυσής Αυγής, σε περίπτωση που αυτή είχε αυτοδυναμία στο ελληνικό κοινοβούλιο. Και εκεί ακριβώς είναι το σημαντικό αυτής της κατάθεσης για έναν λόγο.
Γιατί ίσως αυτή η κατάθεση δείχνει τον δρόμο προς τον οποίο σκοπεύουν να κινηθούν οι δικαστικές αρχές από εδώ και πέρα. Θα το πούμε με απλά λόγια. Αυτή η κατάθεση βρωμάει κατηγορία για “ανατροπή του πολιτεύματος”. Αυτό το οποίο ουσιαστικά λέει στην κατάθεσή του ο Σταύρου είναι ότι η Χρυσή Αυγή είχε ως στόχο το να εγκαθιδρύσει ένα μονοκομματικό σύστημα, όπου το κόμμα (εν προκειμένω η ΧΑ) θα ταυτιζόταν με το κράτος. Θα μπορούσε κανείς να πεί, ότι αυτό θέλει να κάνει και το ΚΚΕ... Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτό το “επιχείρημα” θα ίσχυε μόνον σε μία χώρα όπου η αντικειμενική αλήθεια είναι αποδεκτή από όλους και δεν έχει κυριαρχήσει το “αριστερός = καλός”, “δεξιός = κακός”.
Εάν οι εισαγγελικές αρχές κινηθούν προς μία τέτοια κατεύθυνση είναι βέβαιον ότι θα πρόκειται για εντελώς ανεξερεύνητα στην χώρα μας μονοπάτια, με ιδιαίτερα αμφιβολίες ως προς την συνταγματικότητα τέτοιων κινήσεων. Όταν μάλιστα ακόμη και κόμματα όπως η ΕΠΕΝ παλαιότερα δεν είχαν να αντιμετωπίσουν τέτοιου είδους καταστάσεις. Στην Γερμανία και στην Ιταλία, υπάρχουν – συνταγματικές όμως – ρυθμίσεις που μπορούν να απαγορεύσουν την λειτουργία ενός κόμματος. Στην Ελλάδα όμως θεωρώ πιθανότερο το να προσπαθήσει η δικαιοσύνη να κατηγορήσει για προσπάθεια ανατροπής του πολιτεύματος όχι το κόμμα της Χρυσής Αυγής συνολικά, αλλά συγκεκριμένα πρόσωπα, κάτι που ίσως καταστεί πιθανόν μέσω “αλχημειών” από αυτών που έχουμε δει ξανά στο παρελθόν. Και έστω και να μην... περπατήσει η υπόθεση και μόνον η κατηγορία, θα είναι αρκετή για να “μηδενίσει” το ρολόι των προφυλακίσεων, ώστε το δεκαοκτάμηνο να αρχίσει να μετράει από την... αρχή!
Δεν αναφέραμε εδώ ως το... κλού της κατάθεσης του κ. Σταύρου, το γεγονός ότι προσερχόμενος για να απολογηθεί παρέδωσε στους ανακριτές και ένα “πιστόλι”-αερίου (το οποίο επί της ουσίας κάνει μόνον κρότο), το οποίο είπε στους ανακριτές ότι προμηθεύτηκε από κάποιον άνθρωπο ο οποίος δεν ήταν οργανωμένος στην ΧΑ, τον οποίο δεν έβλεπε στα τοπικά γραφεία της ΧΑ, αλλά για τον οποίο υποπτευόταν ότι μπορεί να είναι “χρυσαυγίτης” από αυτούς όμως που δεν φαίνονται, για να τους χρησιμοποιούν οι άλλοι χρυσαυγίτες για άλλου είδους... καθήκοντα, τα οποία δεν ανέφερε.
Και κάπου εδώ αξίζει να σας παραθέσουμε την πρώτη αντίδραση μέσα από την Χρυσή Αυγή, όταν έγινε γνωστή η κατάθεση του συγκεκριμένου μάρτυρα. Και μάλιστα από άνθρωπο, ο οποίος έχει γνώση του συγκεκριμένου μάρτυρα και του... ήθους του. Σας την παραδίδουμε αυτούσια και ασχολίαστη: «Όσοι νομίζαμε ότι τα έχουμε δει όλα, ασχολούμενοι με την πολύκροτη υπόθεση της Χρυσής Αυγής, εκπλησσόμαστε καθημερινά. Στην αρχή η έκπληξή μας είχε να κάνει με το νομικό κομμάτι. Σε σημείο που να αμφιβάλουμε για εκείνα που μαθαίναμε παλιά, σε σημείο που να ξεσκονίσουμε εκ νέου τα βιβλία μα , της Ποινικής Δικονομίας, του Συνταγματικού για να δούμε τι δεν θυμόμαστε καλά. Αλλά καλά θυμόμασταν, τελικά.
Τώρα, βρισκόμαστε σε επίπεδο «μετανομικό», ακόμα και μεταφυσικό, θα μπορούσε κανείς να πει. Εν δυνάμει βουλευτές, ψηφισμένοι αν και όχι εκλεγμένοι λόγω των «γκελ» του εκλογικού νόμου, κάτι τυχάρπαστα τυπάκια, που ξημεροβραδιάζονταν «στα γραφεία» για το καλό του «κινήματος», είπαν να το δουν επαγγελματικά το πράμα: Αφού «απασχολήθηκαν» όσο τους επέτρεπε η ψυχική τους διαστροφή με όλες τις υπερήλικες κυρίες του Λεκανοπεδίου, όταν κατέβηκαν από τα βουνά της παραμεθόριας πατρίδας τους ως «φερέλπιδες» δικηγόροι, αφού μας επέπληξαν γιατί «προερχόμαστε από αλλού» και δεν είμαστε «εθνικοσοσιαλιστές» (το τελευταίο χαμηλόφωνα για να μην ακουστεί και …απολυθούν) , αφού εκφώνησαν πύρινους λόγους (αλλά κάτω από την εξέδρα έβριζαν όσους εξελέγησαν ως… φανερά υποδεέστερους), αφού μετέφεραν όλη τους την ανασφάλεια για το εάν «θα συλληφθούν από τους μπάτσους ή θα τους την «πέσουν» τα «σκουπίδια», όπως αποκαλούσαν τους αριστερούς, κάθισαν και έκαναν υπομονή.
Ο μισθός να πέφτει (ποιος να σε προσλάβει ακόμα και ως χειρώνακτα όταν διακατέχεσαι από μανία καταδίωξης και εμφανή ψυχικά προβλήματα); Ποιος να καθίσει να σε συνδράμει με υπομονή και αγάπη, όπως εδώ, όταν ακόμα και η μάνα σου σε έχει αποκηρύξει και ο πατέρας σου έχει να σε δει από μικρό; Ποιος να σου μιλήσει για τον Χριστό, σαν να είναι οικογένειά σου, εσένα του σεξουαλικά διεστραμμένου και άθεου;
Και όμως το έκαναν, αυτοί οι «φασίστες», μέχρι που τα προβλήματά σου, ξεπέρασαν την υπομονή και την ανεκτικότητά τους. Μέχρι που ακόμα και ο αέρας που ανάσαινες – όχι μόνο ο μισθός που κατανάλωνες για να ασχολείσαι με τις ψυχανωμαλίες και τα ακόλαστα πάθη σου- έγινε κατάχρηση. Και τότε, σε απέλυσαν.
Και ω του θαύματος, με μιας, οι χθεσινοί φίλοι έγιναν εχθροί. Όσοι σου συμπαραστάθηκαν τους απείλησες, όσοι σε συνέδραμαν τους είπες ότι «θα σε βρουν μπροστά τους» και όσοι σου έτειναν χείρα βοηθείας τους εξύβρισες σκαιά.
Θα άξιζε να ασχοληθεί κανείς με το είδος σου (τον ιδεολόγο του «μεροκάματου»), επιστημονικά, αν ήταν ψυχίατρος ή Πανεπιστήμιο, ποινικά για όλα τα υπόλοιπα που έκανες το τελευταίο εξάμηνο- όποτε το θυμόσουν μέσα στο ταραγμένο μυαλό σου- έναντι εκείνων που σε βοήθησαν. Ανώνυμα τηλεφωνήματα, ύβρεις και απειλές κατά δικαίων και αδίκων. Θα το είχε κάνει κάποιος ασφαλώς, αν δεν σεβόταν τα ψυχικά σου προβλήματα. Ο «χώρος» όμως αυτός, ακόμα και αν όλα τα αυτονόητα απολέσει, ένα δεν θα χάσει: Την ηθική. Και αυτή πρέπει να είναι ίσως η μόνη περγαμηνή που πρέπει κάποιος να διαθέτει εκτός του πατριωτισμού για να «αναρριχηθεί». Ελπίζω όσοι παίρνουν τις αποφάσεις, να το έχουν πλέον αντιληφθεί…».
Δημήτρης Παπαγεωργίου
elora.gr
