Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Εδώ έχουμε "γάμο" μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της...
μεταπολίτευσης. Των κύριων εκφραστών των δύο αντίπαλων ιδεολογικών προσεγγίσεων στο πλαίσιο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Δηλαδή, του φιλελευθερισμού και της σοσιαλδημοκρατίας. Άρα, αφού οι δύο κυρίαρχες κι αντίπαλες ιδεολογικές σχολές του δημοκρατικού πολιτεύματος γίνονται ένα, είναι σαν να οδηγούν τους πολίτες στα άκρα, ενώ ταυτόχρονα δηλώνουν ότι τα πολεμούν. Έτσι, εκείνος που βλέπει ότι οι κύριες ιδεολογίες της δημοκρατίας συνεργάζονται και ασκούν την ίδια πολιτική, αντιδρώντας σ' αυτή την πολιτική θα περάσει απ' ευθείας ή στο κομμουνιστικό ή στο φασιστικό στρατόπεδο.
Και αφού μας αποδεικνύουν ότι μπορούν να τα βρουν και να εμφανιστούν ως οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις, γιατί δεν το έπραξαν τις προηγούμενες δεκαετίες, όταν η Ελλάδα οδηγούνταν στον γκρεμό; Αντίθετα, τότε καλλιεργούσαν τον κομματικό φανατισμό με τα μπλε και πράσινα καφενεία, προκειμένου να εναλλάσσονται στην εξουσία και να μοιράζονται την πίτα της.
Πρόκειται για κοινούς πολιτικούς απατεώνες, οι οποίοι αναγκάζονται να τα βρουν για να σώσουν ή καλύτερα να καλύψουν, ο ένας τον άλλον. Δηλαδή, το πολιτικό τομάρι τους. Και όλο αυτό το βαπτίζουν υπευθυνότητα!
Να τους χαιρόμαστε...
