Παράλληλα βρέθηκαν στην κυβέρνηση, συγκυβερνώντας με την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο για την...
επόμενη μέρα του κόμματος του Πάνου Καμμένου και τον ρόλο του στην ευρύτερη παράταξη. Τα πρώτα δείγματα είναι θετικά, καθώς οι τέσσερις από τους πέντε που επιλέχθηκαν να υπηρετήσουν κυβερνητικές θέσεις προέρχονται από την κεντροδεξιά παράταξη (Καμμένος, Κουίκ, Κουντουρά, Κόλλια-Τσαρουχά), ενώ ο προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ Σγουρίδης, έχει πατριωτικές ανησυχίες και δεν έχει προκλητικό πασοκικό παρελθόν. Επιπλέον, οι πρώτες κινήσεις και οι θέσεις του Πάνου Καμμένου δείχνουν ότι παραμένει σε εθνική γραμμή.
Συνεπώς, μόνο με καλό μάτι μπορούμε να δούμε τη συμμετοχή των ΑΝΕΛ σε μία αριστερή κυβέρνηση, καθώς έτσι θα μπορέσουν να συγκρατηθούν οι ακραίες αριστερίστικες φωνές του ΣΥΡΙΖΑ και να σταματήσουν εθνομηδενιστικές προτάσεις που προκύπτουν από την μαρξιστική-διεθνιστική ιδεολογία της αριστεράς. Επίσης, ο Πάνος Καμμένος και τα στελέχη των ΑΝΕΛ μπορούν να εκφράσουν την αντιμνημονιακή πλευρά της παράταξης και να μην χαρίσουν το αντιμνημονιακό στρατόπεδο στην αριστερά, ενώ έχουν τη δυνατότητα να θέσουν δεξιά ατζέντα σε μία σειρά ζητημάτων όπως τα εθνικά θέματα, οι σχέσεις εκκλησία-κράτους, το μεταναστευτικό, η ασφάλεια του πολίτη και η υπερφορολόγηση. Εάν οι ΑΝΕΛ υποστηρίξουν τις πάγιες θέσεις της παράταξής μας στα καίρια αυτά ζητήματα και με δεδομένη την περίοδο εσωστρέφειας και αναζήτησης προσανατολισμού στη ΝΔ, θα βγουν κερδισμένοι.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο και αυτή είναι η παγίδα στην οποία μπορεί να πέσουν. Πώς θα καταφέρουν να επιβιώσουν πολιτικά εάν έρθουν σε ρήξη με τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν η ιστορία μας έχει δείξει ότι τα μικρά κόμματα που αποχωρούν από συγκυβερνήσεις (ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ) εξαϋλώνονται; Πώς θα προσπαθήσουν π.χ. να χειριστούν ένα νομοσχέδιο για την απόδοση ιθαγένειας σε αλλοδαπούς, όταν και αν ακόμα εκείνοι το καταψηφίσουν θα βρεθούν οι γνωστοί πρόθυμοι (Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ κτλ) να συνταχθούν με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ;
Τόσο ο Πάνος Καμμένος όσο και τα στελέχη των ΑΝΕΛ πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν να κάνουν με αριστερούς και δη πρώην κομμουνιστές και σκληρούς μαρξιστές, οι οποίοι μόνο με καλό μάτι δεν βλέπουν τη συνύπαρξή τους με προερχόμενους από την δεξιά. Και όταν στη Βουλή υπάρχουν ποτάμια συμφερόντων έτοιμα να συγκυβερνήσουν με τον καθένα, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα.
