πρότινος στο περιθώριο. Το ένα ερώτημα που γεννιέται είναι εάν αυτές οι δυνάμεις, με την εκπροσώπησή τους στο Ευρωκοινοβούλιο, θα μπορούν να συγκροτηθούν σε ομάδα που θα υψώσει εμπόδια στη λήψη αποφάσεων. Οι διαφορές τους είναι πολλές, σε αρκετές περιπτώσεις μεγάλες. Το δεύτερο ερώτημα είναι εάν η ενίσχυσή τους έχει προκαλέσει φόβο ικανό να οδηγήσει σε αλλαγή πλεύσης στα κέντρα λήψης αποφάσεων σε μια Ευρώπη που είναι περισσότερο από ποτέ διχασμένη. Ακόμα κι αν τίποτα από τα δύο δεν συμβεί, που είναι και το πιθανότερο σενάριο, το αποτέλεσμα της κάλπης των ευρωεκλογών αλλάζει αναπόφευκτα τα δεδομένα για τις επόμενες εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις, με πρωταγωνιστές τα πρόσωπα που συζητήθηκαν πολύ το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Μαρίν Λεπέν: Tη χαρακτήρισαν χιονοστιβάδα και την «έστεψαν» βασίλισσα της ευρωκάλπης. Η Μαρίν Λεπέν του γαλλικού ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 24,8% και τις εντυπώσεις, προκαλώντας αυτό που χαρακτηρίστηκε πολιτικός σεισμός στην Ευρώπη. Η δικηγόρος, που εγκατέλειψε την προκλητική ρητορική του πατέρα της, ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου, Ζαν Μαρί Λεπέν, κατάφερε να αναστήσει ένα κόμμα που το 2011 όλοι θεωρούσαν τελειωμένο και να το τοποθετήσει στην πρώτη γραμμή της πολιτικής σκηνής αστικοποιώντας το. Δεν είναι τυχαίο ότι η Λεπέν επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους ότι το κόμμα της δεν έχει καμία σχέση με τη Χρυσή Αυγή. Η ίδια υποστηρίζει την προστασία των γαλλικών επιχειρήσεων, τη διάλυση της ευρωζώνης, τη χορήγηση της γαλλικής υπηκοότητας «είτε σε όσους την κληρονομούν είτε σε όσους την αξίζουν» και τον περιορισμό της ετήσιας μετανάστευσης στο 5% των σημερινών επιπέδων. Η ίδια έχει καταφέρει να πείσει και να αλιεύσει ψηφοφόρους από όλο το φάσμα του εκλογικού σώματος, ακόμα και από την Αριστερά. Σύμφωνα με τo γαλλικό ινστιτούτο Ipsos-Steria, η γαλλική Ακροδεξιά οφείλει τη νίκη της κυρίως στη νεολαία και στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Η Λεπέν φαίνεται να σαρώνει στους κάτω των 35. Είναι η ηλικιακή ομάδα που την ψήφισε περισσότερο (30%), ξεπερνώντας τους άνω των 60 ετών (21%), αλλά και τον γενικό πληθυσμό (25%). Η Μαρίν Λεπέν είναι πλέον αυτή που κινεί τα νήματα στη πολιτική σκηνή της χώρας, σύμφωνα με το γαλλικό Τύπο. Για την εφημερίδα «Le Figaro» το μεγάλο πλεονέκτημα της επικεφαλής της γαλλικής Ακροδεξιάς είναι η σκληρή μεταναστευτική πολιτική που υιοθετεί το κόμμα της, η οποία βρήκε μεγάλη απήχηση σε μία χώρα που κυβερνάται από έναν άχρωμο, άγευστο και άνευρο ηγέτη, η άστατη ερωτική ζωή του οποίου απασχολεί την κοινή γνώμη περισσότερο από τα μεγάλα προβλήματα της Γαλλίας, όπως είναι η οικονομία και η ανεργία. Για την εφημερίδα «Le Monde» το γεγονός ότι η Λεπέν κατάφερε να λάβει ποσοστό μεγαλύτερο και απ΄ αυτό που της έδιναν οι δημοσκόποι, κερδίζοντας ουσιαστικά ψηφοφόρους ακόμα και από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, έκανε τον Φρανσουά Ολάντ να παγώσει αλλά και τη γαλλική Δεξιά να στρέφεται προς το Νικολά Σαρκοζί και σχεδόν να τον... εκλιπαρεί να επιστρέψει στην πολιτική ζωή της χώρας. Τώρα η Λεπέν ζητά διάλυση της γαλλικής Βουλής και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών.
Νάιτζελ Φάρατζ: Ο πολιτικός που στο Στρασβούργο αποκαλούσαν γραφικό προκάλεσε τριγμούς στην κυβέρνηση Κάμερον και απειλεί με αφανισμό τον κυβερνητικό εταίρο, τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, που μετρούν ήδη παραιτήσεις και ζητούν επί πίνακι την κεφαλή του ηγέτη τους Νικ Κλεγκ. Μετά τον εκλογικό θρίαμβο του UKIP, που ήρθε πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές με ποσοστό 29%, ο Νάιτζελ Φάρατζ βάζει πλώρη για τις βουλευτικές. Ο Φάρατζ εκμεταλλεύτηκε το τσουνάμι της βρετανικής λαϊκής δυσαρέσκειας και έφερε τα πάνω κάτω στη βρετανική πολιτική ζωή. Είναι είναι πλήρως αντίθετος στην έννοια της ενωμένης Ευρώπης. Αναφορικά με τα προγράμματα διάσωσης στην ευρωζώνη, ο Νάιτζελ Φάρατζ θεωρεί ανήθικο να εξαγοράζει μια χώρα τα χρέη της με τα λεφτά των φορολογουμένων και προειδοποιεί ότι η επόμενη κρίση χρέους θα ξεσπάσει μέσα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Οταν τον ρωτούν για τους νεοναζί, είναι ικανός να μιλά επί ώρες για τις γερμανικές θηριωδίες σε ολόκληρη την Ευρώπη και να τονίζει ότι δεν πρέπει να τις ξεχάσει κανένας. Ομως δεν θέλει τους μετανάστες. Ο Φάρατζ, γεννημένος στο Κεντ, είναι απόγονος Γερμανού προτεστάντη που μετανάστευσε στο Λονδίνο τον 19ο αιώνα. Ο πατέρας του Νάιτζελ ήταν χρηματιστής στο Σίτι του Λονδίνου. Σύμφωνα με μια βιογραφία που είχε παρουσιαστεί από το BBC, ήταν αλκοολικός και εγκατέλειψε την οικογένειά του όταν ο Νάιτζελ ήταν μόλις πέντε ετών. Ο Νάιτζελ, μετά την υποχρεωτική εκπαίδευση, δεν πήγε στο πανεπιστήμιο, αλλά ασχολήθηκε κι αυτός με το χρηματιστήριο, περνώντας από διάφορες εταιρίες του Σίτι. Από παιδί ήταν έντονα πολιτικοποιημένος και μάλιστα ενεργό μέλος του Συντηρητικού Κόμματος, την εποχή που «βασίλευε» η Μάργκαρετ Θάτσερ. Εγκατέλειψε τους Συντηρητικούς το 1993, όταν η Βρετανία υπέγραψε την Συνθήκη του Μάαστριχτ, και ίδρυσε μαζί με άλλους το Κόμμα της Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP). Εξελέγη πρώτη φορά στην Ευρωβουλή το 1994 και ξανά το 2004 και το 2009, όταν το κόμμα του αναδείχθηκε δεύτερο με 16,5%, μπροστά από τους Εργατικούς του Γκόρντον Μπράουν.
Ο αθυρόστομος Μπέπε αντέχει
Πολλοί τον είπαν παλιάτσο… αλλά έπεσαν έξω. Ο Γκρίλο εμφανίστηκε στην ιταλική πολιτική σκηνή το 2008 μέσα από το αντισυστημικό blog του. Κανείς, ίσως ούτε ο ίδιος, δεν περίμενε ότι θα προκαλούσε τρικυμία στα παραδοσιακά κόμματα της Ιταλίας. Και βέβαια δεν θα περίμενε ότι το Κίνημα Πέντε Αστέρων θα διεκδικούσε με αξιώσεις το μερίδιό του στην ευρωκάλπη. Ο Μπέπε Γκρίλο αναστατώνει τα παραδοσιακά κόμματα και ως δεύτερη δύναμη στις ευρωεκλογές αποδεικνύει ότι δεν είναι ένας stand up comedian. Το Κίνημα Πέντε Αστέρων κατέλαβε 17 έδρες, με 21,1%, ποσοστό που χαρακτηρίστηκε απογοητευτικό σε σχέση με τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί. «Η Ιταλία αυτή απαρτίζεται από γενιές συνταξιούχων που δεν θέλουν να αλλάξουν, να σκεφτούν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Εμείς θα συνεχίσουμε να ασκούμε αντιπολίτευση με σθεναρό τρόπο» υποστήριξε ο Γκρίλο απευθυνόμενος στους υποστηρικτές του στο διαδίκτυο. Ο πολιτικός λόγος του Γκρίλο, ένα μείγμα λαϊκισμού, αθυροστομίας και ειλικρίνειας, προσελκύει τους αγανακτισμένους ψηφοφόρους. Σημαία του είναι η έξοδος της Ιταλίας από το ευρώ και η μονομερής διαγραφή του ιταλικού χρέους. Σχεδόν όλοι οι πολιτικοί τον φοβούνται. Ο Γενοβέζος ηθοποιός κατάφερε μέσα σε μόλις λίγα χρόνια να κάνει πάταγο στην ιταλική πολιτική σκηνή. Ο ίδιος θα διεκδικήσει στις επόμενες βουλευτικές εκλογές στην Ιταλία περισσότερα έδρανα. Εχει μοιράσει πολλές υποσχέσεις, από ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, επίδομα ανεργίας 1.000 ευρώ για τρία χρόνια, αύξηση των δαπανών για την υγεία, την παιδεία και τα δημόσια έργα, λιγότερους φόρους για όλους και άλλα πολλά.
Ο Βίλντερς έσκισε τη σημαία της Ε.Ε.
Μόλις δύο μέρες προτού ανοίξουν οι κάλπες στην Ολλανδία, ο ηγέτης του κόμματος της Ελευθερίας Γκέερτ Βίλντερς επισκέφτηκε τις Βρυξέλλες. Σε μία κίνηση εντυπωσιασμού έξω από το Ευρωκοινοβούλιο, έσκισε τη σημαία της Ε.Ε. «Δεν θέλουμε τις Βρυξέλλες, δεν θέλουμε την Ε.Ε. και θα πάρω αυτό το αστέρι πίσω στην Ολλανδία ώστε να το δώσω στους Ολλανδούς και να τους δείξω ότι δεν χρειαζόμαστε αυτή την ευρωπαϊκή σημαία και ότι είμαστε περήφανοι για τη δική μας, την ολλανδική» είπε. Η Ολλανδία ψήφισε, αλλά το κόμμα του δεν φαίνεται να πήγε τόσο καλά. Ο ίδιος είχε αρχικά δεχθεί να κατέλθει στις κάλπες με ενιαία πλατφόρμα με τη Λεπέν, κάτι που όμως δεν έγινε. Ο Βίλντερς δεν έχει ξεκάθαρη οικονομική ατζέντα. Δεν αμφισβητεί τον καπιταλισμό ή τον νεοφιλελευθερισμό, αλλά επιτίθεται στις κοινωνικές δομές, καθώς θεωρεί ότι συμβάλλουν στην εισροή νέων μουσουλμάνων μεταναστών και στη δημογραφική ευρωστία των κοινοτήτων τους στην Ολλανδία. Το Κόμμα της Ελευθερίας έχει χάσει ένα ποσοστό τουλάχιστον 5% σε σχέση με τις εκλογές του 2009, κι ενώ η φιλοδοξία του ήταν να έρθει πρώτο, με ποσοστό γύρω στο 23%, όπως έδειχναν κι ορισμένες δημοσκοπήσεις, ήρθε τελικά τρίτο με ποσοστό 12%. Παρά το αρνητικό αποτέλεσμα, ο Γκέερτ Βίλντερς δήλωσε ότι «είναι δύσκολο να ισχυριστεί κανείς ότι η Ολλανδία αγάπησε την Ευρώπη επειδή δυο τρεις ψηφοφόροι έμειναν σπίτια τους αντί να πάνε να ψηφίσουν». Η συμμετοχή κυμάνθηκε στο 35%, κάτι λιγότερο δηλαδή από το 36,9% που καταγράφηκε το 2009.
Ο Δανός Στράχε πήρε άλλες επτά μονάδες και είναι τρίτη δύναμη
«Δεν είμαι ναζί και μου αρέσουν τα κεμπάπ». Ο Αυστριακός Καρλ Χάιντς Στράχε, επικεφαλής του Κόμματος των Ελευθέρων, δεν κατάφερε να πετύχει μια εντυπωσιακή νίκη στις ευρωεκλογές, όμως ενίσχυσε τα ποσοστά του.
Το Κόμμα των Ελευθέρων ήρθε τρίτο, ενισχυμένο σχεδόν κατά επτά μονάδες σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2009. Είναι το μόνο από τα πέντε αυστριακά κόμματα που θα έχουν ευρωβουλευτές με αντιευρωπαϊκή πολιτική στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι αναλυτές επισημαίνουν ότι το Κόμμα των Ελευθέρων δεν κατόρθωσε τελικά να προσελκύσει τους ψηφοφόρους της Λίστας Πέτερ Μάρτιν που, επίσης με επιφυλάξεις απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είχε αποσπάσει το 2009 ποσοστό 17,9% και φέτος δεν είχε θέσει πλέον υποψηφιότητα, αλλά ούτε και τους ψηφοφόρους του ευρωσκεπτικιστή εκκεντρικού δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία Φρανκ Στρόναχ, του οποίου η Ομάδα Στρόναχ επίσης δεν ήταν υποψήφια. Ο Στράχε πάντως χαμογελά. Ο 45άρης πολιτικός γεννήθηκε στη Βιέννη και είναι πρόεδρος του Κόμματος Ελευθερίας της Αυστρίας από τον Απρίλιο του 2005. Εχει σπουδάσει οδοντοτεχνίτης και διατηρούσε εργαστήριο από το 1993 έως και το 2000. O Στράχε είναι πολιτικό τέκνο του Χάιντερ. Για χρόνια πρέσβευε τις ίδιες εθνικιστικές απόψεις με τον παλαιό ηγέτη του FPO, έως την οριστική αποχώρηση του τελευταίου και ολόκληρης της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος, λόγω της διαφωνίας του κόμματος με την στήριξη που παρείχε ο Χάιντερ στην είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. Τον Απρίλιο του 2005 ο Στράχερ εξελέγη επικεφαλής του αποδεκατισμένου Κόμματος της Ελευθερίας.
Η εκτόξευση του Φινλανδού Τίμο Σόινι
Μυαλό, εξυπνάδα, χάρισμα… και μια ευρωσκεπτικιστική ατζέντα. Ο Τίμο Σόινι, ο ηγέτης των Αληθινών Φινλανδών, είναι ο απόλυτος ήρωας για τους οπαδούς του κόμματός του. Κατάφερε να οδηγήσει το κόμμα από το περιθώριο στο οποίο βρισκόταν το 2007, με μόλις 4,1%, στο εντυπωσιακό 19% το 2011. Το κόμμα ιδρύθηκε το 1995 και θεωρείται απόγονος του Φινλανδικού Αγροτικού Κόμματος, του οποίου στέλεχος ήταν ο Σόινι. Η πρώτη φορά που εξελέγη βουλευτής ήταν το 2003. Εξι χρόνια μετά εκλέγεται ευρωβουλευτής, αλλά παραμένει στη θέση του μόνο δύο χρόνια. Το 2011, στις εκλογές εκείνου του έτους, καταφέρνει πάλι να μπει στη Βουλή της χώρας. Λάτρης του ποδοσφαίρου, πιστός καθολικός χριστιανός της Λουθηρανικής Εκκλησίας και υπέρμαχος υπερασπιστής του κράτους του Ισραήλ, έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να γίνει πολύ συμπαθής και δημοφιλής σε όλο και περισσότερους ανθρώπους. Για ποιον λόγο έχει κερδίσει τόσο μεγάλη δημοτικότητα; Επειδή, όπως λέγεται, «κάνει τα πράγματα να φαίνονται πολύ απλά και κατανοητά». Οι Αληθινοί Φινλανδοί συγκέντρωσαν στην ευρωκάλπη ποσοστό 13,2%, αυξάνοντας τη δύναμή τους κατά 3,4 μονάδες σε σύγκριση με τις εκλογές του 2009.
Ο Δανός Μέσερσμιντ πέτυχε θρίαμβο
Το γνωστό για τη σκληρή αντιμεταναστευτική ατζέντα του αλλά και για τις εν γένει ακραία δεξιές θέσεις του Λαϊκό Κόμμα της Δανίας ήρθε πρώτο στις ευρωεκλογές στη Δανία, με τεράστια διαφορά από το κυβερνών κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών της Ελεν Τόρινγκ Σμιντ. Το DF θριάμβευσε κερδίζοντας την πρωτιά με ποσοστό σχεδόν 27%. Ηγέτης του κόμματος, ο Μόρτεν Μέσερσμιντ, ο οποίος πριν από λίγα χρόνια, με αφορμή την ελληνική οικονομία, είχε ζητήσει το νησί της Κω ως υποθήκη. «Κατανοούμε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να παρέχει εγγύηση για τα δάνεια με τη μορφή μετρητών. Αλλά θα μπορούσε, για παράδειγμα, να μας δώσει ως υποθήκη το νησί της Κω, ώστε, όταν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, να πάρουμε τα τουριστικά έσοδα» είχε πει. Το Λαϊκό κόμμα των Δανών διπλασίασε τον αριθμό των ευρωβουλευτών του. Στην ιδρυτική διακήρυξή του το κόμμα αναφέρει ότι η Δανία δεν είναι μια χώρα όπου η μετανάστευση είναι ευπρόσδεκτη.
Ο μεγιστάνας Μπάμπις της Τσεχίας
Την τρίτη θέση με ποσοστό άνω του 15% κατέλαβε το κεντρώο κόμμα ANO του υπουργού Οικονομικών Αντρέι Μπάμπις. Αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας με προσωπική περιουσία 2 δισ. δολάρια, ο Μπάμπις είναι ο δεύτερος πλουσιότερος στη χώρα. Φιλόδοξος, ίδρυσε το κόμμα ΑΝΟ 2011 ( Δράση Δυσαρεστημένων Πολιτών) και κατάφερε να γίνει κυβερνητικός εταίρος. Ο Μπάμπις γεννήθηκε στην Μπρατισλάβα της Σλοβακίας. Ο πατέρας του ήταν διπλωμάτης και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της ενωμένης Τσεχοσλοβακίας. Στην Μπρατισλάβα πήγε σχολείο. Εκεί σπούδασε κι από εκεί αποσπάστηκε στο Μαρόκο, ως εργαζόμενος στην κρατική εταιρία Petrimex. Επέστρεψε στην Τσεχοσλοβακία μετά τη Βελούδινη Επανάσταση και με τη διάλυσή της εγκαταστάθηκε στην Τσεχία. Το 1994 ίδρυσε την εταιρία Agrofert -που δραστηριοποιείται στο αγροτικό τομέα, στα χημικά και τα τρόφιμα- με κεφάλαιο μόλις 5.000 δολάρια. Η εταιρία του αναπτύχθηκε και σήμερα έχει αξία 11 δισ. δολάρια, με περίπου 230 θυγατρικές. Ο Μπάμπις έχει αγοράσει από τον γερμανικό όμιλο Rheinisch-Bergische Verlagsgesellschaft την εταιρία Mafra, που εκδίδει δύο από τις πλέον δημοφιλείς ημερήσιες εφημερίδες στην Τσεχία, τη «Lidové Νoviny» και τη «Mladá Fronta Dnes».
dimokratianews.gr
