Αν και τα ιδεολογικά ζητήματα συνήθως είναι βαρετά (αν και κρίσιμα), ενίοτε οι συνθήκες επιβάλλουν την εμβάθυνση σε αυτά και την ανάλυσή τους. Σημείωση: Στοιχειώδης απόπειρα ιδεολογικής αναζήτησης δεν σημαίνει την...
εξέταση θεμάτων όπως το φύλο των αγγέλων, η αφροτζάζ σκηνή της Αρούμπα και το πόσο επηρεάζει το παγκόσμιο «επαναστατικό» κίνημα η μη πρόσκληση των μενσεβίκων στο συνέδριο των μπολσεβίκων, το οποίο διεξήχθη στην Πράγα το 1912. Εδώ μιλάμε για απλά πράγματα όπως οι ορισμοί. Ενας από αυτούς, που χρήζει εξετάσεως, είναι η παράταξη της «Λαϊκής Δεξιάς». Τι σημαίνει ο όρος «λαϊκή Δεξιά»; Πού μπορεί κάποιος να προμηθευτεί ένα λαϊκοδεξιό μανιφέστο για να καταλάβει περί τίνος πρόκειται; Ποιοι είναι εκείνοι που βαπτίστηκαν στο λάλον ύδωρ αυτής της ιδεολογίας; Ποιους εμπνέουν; Πόσους; Σε τι ακριβώς συνίσταται η λαϊκότητα και σε τι η δεξιοσύνη τούτης της παρατάξεως; Πώς μπορεί να εκφραστεί σε κυβερνητικό επίπεδο, σε εφηρμοσμένη πολιτική, σε ρητορικό; «Και τι θυσίες έχει κάνει αυτή για σένα», που θα έλεγε και η λυρική αοιδός και ιεροφάντισσα της μέλαινας νυκτός λαίδη Αγγελική Δημητρίου;
Κωλοτούμπα
Αν τις απαντήσεις στα ερωτήματα τις περιμένουμε από τη σαδιστική, σαρδόνια, μουντή και κωμικοτραγική πραγματικότητα -και δη από τα γνήσια τέκνα της, τα ΜΜΕ- τότε μπορούμε αβιάστως να σας τις παραθέσουμε για να φτιάξει η ημέρα σας.
«Λαϊκοδεξιός» από τα Μέσα Μαζικής Επιθέσεως στη νοημοσύνη μας θεωρείται εκείνος που, αντί να μασάει, μιλάει επάνω στους άλλους, όποτε βρίσκεται προσκεκλημένος σε τηλεοπτικό θίασο. Είναι εκείνος ή εκείνη που προσκαλείται συχνά από τοπικούς σταθμούς και η εν γένει συμπεριφορά του/της παραπέμπει στον χαμένο κρίκο ανάμεσα στον άνθρωπο και τον γυρίνο. Για χαρακτηριστείς (προσοχή: να σε πουν, όχι να είσαι) της «λαϊκής Δεξιάς» πρέπει να δείχνεις γραφικός. Να χρησιμοποιείς επιχειρήματα που δεν θα άξιζε να τυπωθούν ούτε στον Καζαμία, με την ίδια ευκολία που θα επικαλείσαι τα ακριβώς αντίθετα, αν το κόμμα σου κάνει στροφή 180 μοιρών, κυβίστηση ή επί το... δημωδέστερον «κωλοτούμπα».
Σε γενικές γραμμές φαίνεται ότι είσαι «παραδοσιακός» και ότι «συμπαθείς» τους φτωχούς - αν και δεν θέλεις να τους μοιάσεις... Κατηγορείς τους φιλελεύθερους, τους μαρξιστές, τους συνασπισμένους και την παγκοσμιοποίηση, αν και δεν μπορείς να διακρίνεις ποιος είναι τι και γιατί. Συνεχίζεται...
Παναγιώτης Λιάκος
dimokratianews.gr
