αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, με κύριο ενδεχόμενο τις εθνικές κάλπες.
Οχι παράλογα, η πρώτη δημοσιογραφική προσέγγιση μετά την ανακοίνωση του νέου υπουργικού συμβουλίου μέτρησε υπουργούς και υφυπουργούς στα τηλεοπτικά παράθυρα. Μάλιστα η επιλογή προσώπων από τον χώρο της Ν.Δ., που μετρώνται στους πολύ προβεβλημένους εκπροσώπους της κοινωνικής Δεξιάς, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη και προδιαθέτει για μια αλλαγή προσανατολισμού στην καυτή ατζέντα των δημοσιονομικών και των φόρων.
Ομως το σύστημα διακυβέρνησης συσχετίζεται με τις επιλογές του Βερολίνου, ενώ τα κρίσιμα υπουργεία διανέμονται μεταξύ μιας «κλειστής λίστας» προσώπων που όχι τυχαία συσχετίζονται με την πολιτική περίοδο Σημίτη και στη συντριπτική πλειονότητά τους δεν είναι κοινοβουλευτικοί, αλλά τεχνοκράτες που έχουν σχέση με τις τράπεζες. Η επιλογή του Γκίκα Χαρδούβελη επιβεβαιώνει τον κανόνα. Πολύ περισσότερο στην περίπτωση που ο κ. Στουρνάρας αναλάβει τη θέση του κ. Προβόπουλου στην Τράπεζα της Ελλάδος και ο κ. Χατζηδάκης -υποστηριζόμενος από τα λόμπι Βρυξελλών και Βερολίνου- το αξίωμα του επιτρόπου. Ωστόσο, η αρθρογραφία του κ. Χαρδούβελη και οι δημόσιες τοποθετήσεις του έχουν μεγαλύτερη κοινωνική ευελιξία από του κ. Στουρνάρα ή του κ. Θεοχάρη, που εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση.
Βεβαίως το μέτωπο της οικονομίας συσχετίζεται με τη διαπραγμάτευση του χρέους, είτε όπως θέλει το ΔΝΤ είτε όπως θέλει το Βερολίνο. Από εκεί και πέρα η δεξιά Ν.Δ. προδιαθέτει επίσης για περισσότερο φιλολαϊκή πολιτική, αλλά με όρους παλαιοκομματισμού, που έχει έναν στενό ορίζοντα: Το πολιτικό όφελος και την προετοιμασία για την εκλογική μάχη και τη διαιώνιση της εξουσίας. Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ και εν γένει της κυβερνώσας Κεντροαριστεράς δεν υπάρχουν ιδιαίτερες εκπλήξεις σε επίπεδο υπουργών. Ετσι το κομματικό σύστημα της Μεταπολίτευσης δείχνει ότι δεν έχει αναθεωρητικές δυνάμεις για την επόμενη μέρα. Οσα διεκηρύχθησαν κατά την τελευταία προεκλογική περίοδο για μια «Νέα Ελλάδα», τόσο από Σαμαρά όσο και από Τσίπρα, παραμένουν ζητούμενα. Η νέα κυβέρνηση επιβεβαιώνει την αντίληψη του παλαιοκομματισμού, άσχετα με τα πρόσωπα και τις ιδιαιτερότητές τους.
Στην Αριστερά, από κύκλους σχετικούς με ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «πετροβολούνται» τα πρόσωπα που θέλουν να προωθήσουν έναν αναθεωρητισμό για τη λειτουργία της χώρας. Βεβαίως σε τακτικό επικοινωνιακό επίπεδο τα κόμματα της κυβέρνησης συνασπισμού κινούνται σε πιο παραδοσιακούς ατραπούς του πολιτικού παίγνιου, ενώ από την πλευρά Τσίπρα η επιλογή του να ζητήσει ιδιαίτερη συνάντηση με τον κεντρικό τραπεζίτη της Ευρώπης κ. Ντράγκι για την υπόθεση του χρέους και τις δεσμεύσεις των Μνημονίων αντί για τον νέο υπουργό Οικονομικών της Ελλάδας, που μάλιστα είναι και βασικός παίκτης στο PSI που έχει προηγηθεί επί πρωθυπουργίας Παπαδήμου, δίνει τον τόνο των κινήσεων που θα ακολουθήσουν από την πλευρά του.
Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα ετοιμάζεται για εθνικές εκλογές με παραδοσιακούς όρους, κάτι που κάθε άλλο παρά εγγυάται την ανοικοδόμησή της….
Μενέλαος Τασιόπουλος
dimokratianews.gr
