τα έθνη ανοιχτά και απροστάτευτα απέναντι στα συμφέροντα της διεθνούς ελίτ.
Οι παραδοσιακοί διαχωρισμοί «Δεξιά – Αριστερά» και οι παραφυάδες τους,
δεν έχουν πλέον κανένα ουσιαστικό νόημα, σε ένα ανοικτό διεθνές σύστημα. Η πραγματική σύγχρονη πολιτική υπερσύγκρουση είναι αυτή μεταξύ του παλιού βιομηχανικού πολιτισμού (της κοινωνίας της μάζας) και του υπό διαμόρφωση νέου που ανοίγεται μπροστά μας (της απομαζικοποιημένης κοινωνίας).
Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, λόγω και των μη ισχυρών αντιστάσεων που θα προβάλλονταν εάν υπήρχε μια οργανωμένη βιομηχανική κοινωνία, επιτάχυνε τις εξελίξεις. Η δε παρατηρούμενη διεθνώς απομαζικοποίηση, προσέλαβε τέτοιες διαστάσεις στη χώρα μας, που καθήλωσε μια ολόκληρη κοινωνία στον καναπέ. Αυτό που λέμε πολιτικό σύστημα, μαζί με τους θεσμούς που το συγκροτούν, ανήκει ήδη στον πολιτισμό που απέρχεται. Σε μας δε, γίνεται πιο έντονα αισθητή η κατάρρευσή του.
Μπορεί η διάκριση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς να έχασε κάθε πραγματικό νόημα, όμως αυτή η πολιτική «γεωγραφία» είναι σφηνωμένη στο λαϊκό υποσυνείδητο και επομένως, μόνο με αυτούς τους όρους μπορεί να γίνουν κατανοητές ακόμα οι θέσεις ενός κόμματος. Πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε αν θα γυρίσουμε πίσω σε ένα παραδοσιακό διπολισμό (δικομματισμό), που επικράτησε καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης (και φυσικά χρεοκόπησε τη χώρα) ή αν θα πάνε σε ένα πολυπολικό πολιτικό σύστημα.
Αν επιλέξουμε ξανά δικομματισμό, τότε θα πρέπει, οι μεν να ταχθούμε με μια ευρύτερη Κεντροαριστερά με κορμό μάλλον τον ΣΥΡΙΖΑ, οι δε να ταχθούμε με μια ευρύτερη Κεντροδεξιά, με κορμό μάλλον τη ΝΔ. Αν όμως επιλέξουμε να πάμε σε πολυκομματικό σύστημα και κυβερνήσεις συνεργασίας, τότε πρέπει να σπάσουμε το πιο πάνω σχήμα. Με αυτή τη λογική θα πρέπει να επιβιώσει μια Κεντροαριστερά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Δεξιάς. Όμως Ταυτόχρονα θα πρέπει να δημιουργηθεί και μια Κεντροδεξιά μεταξύ Κεντροαριστεράς και νεοφιλελεύθερης ΝΔ. Δηλαδή μια Κεντροδεξιά στα αριστερά της ΝΔ. Στα δύο άκρα φυσικά (αριστερά και δεξιά) θα παραμείνουν ΚΚΕ, ΧΑ και λοιπά σχήματα.
Αυτή η σύγχρονη Κεντροδεξιά, θα πρέπει να έχει τουλάχιστον τα εξής έξι χαρακτηριστικά, τα οποία δεν υιοθετεί και δεν μπορεί να υιοθετήσει η ΝΔ:
1) Όραμά της θα πρέπει να είναι, να οδηγήσει το λαό και τη χώρα με ασφάλεια και πρόοδο στη νέα μεταβιομηχανική εποχή και να αναδείξει ταυτόχρονα τους Έλληνες ως πρωταγωνιστές του νέου πολιτισμού.
2) Δεν θα περιλαμβάνει τα παλιά πολιτικά τζάκια της Δεξιάς (τα οποία θα πρέπει να απομονωθούν στην παραδοσιακή Δεξιά, δηλαδή τη σημερινή ΝΔ) αλλά θα ανοίξει το πολιτικό σύστημα σε νέες πολιτικές δυνάμεις και προσωπικότητες, κάτι που δεν θέλουν οι πολιτικές οικογένειες της ΝΔ.
3) Θα ακολουθεί το μέτρο μεταξύ της ιδιωτικής οικονομίας και κρατικού - κοινωνικού παρεμβατισμού. Στρατηγικοί τομείς του έθνους, δεν μπορούν να παραδοθούν σε ιδιωτικά συμφέροντα.
4) Θα κοινωνικοποιήσει το κράτος, δηλαδή θα το θέσει στον έλεγχο και στην καθοδήγηση της κοινωνίας, ώστε να μπορούν να προστατευθούν η κοινωνία και το έθνος αποτελεσματικότερα εντός της ΕΕ και στις νέες συνθήκες της Παγκοσμιοποίησης
5) Θα θέσει το Σύνταγμα στην αρμοδιότητα των πολιτών και όχι των πολιτικών.
6) Θα βασίζεται σε καθαρή εσωκομματική συμμετοχική δημοκρατία, με νέα μορφή οργάνωσης δύο επιπέδων (Κεντρικής Οργάνωσης και αποκεντρωμένης Περιφερειακής Οργάνωσης κοινοτικής μορφής, με άμεση αποφασιστική συμμετοχή των μελών).
Μια τέτοια Κεντροδεξιά, μπορεί αυτή τη στιγμή άνετα να διαμορφωθεί (και αναγκαστικά θα διαμορφωθεί, εφόσον διαμορφωθεί και αντίστοιχη Κεντροαριστερά) και η οποία θα μπορεί να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μελλοντικές κυβερνήσεις συνεργασίας, με τους δικούς της όρους.
hassapis-peter.blogspot.gr
