Το να προσπαθεί κάποιος να βρει εκπροσώπους της «Λαϊκής Δεξιάς» στην Ελλάδα είναι σαν να αποπειράται να δώσει ρέστα από πεντακοσάευρο, ενώ τυγχάνει άφραγκος. Η Δεξιά, ως νοείται, ορίζεται και περιγράφεται παγκοσμίως, είναι...
εξωτικό πολιτικό προϊόν στην πατρίδα μας. Κάποτε η Ελλάς είχε περιορισμένα αποθέματα. Τώρα, όμως, δεν υπάρχει ούτε λέπι για να «ψωνίσεις». Και διά τούτο τα μίντια, προσπαθώντας να πείσουν άπαντες ότι υπάρχει Δεξιά, έχουν αρχίσει και παρουσιάζουν... υποδιαιρέσεις της. Μια από αυτές είναι και η «λαϊκή» έκφανση της παρατάξεως, η οποία στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν θεωρούσε υποχρέωσή της να εκφράζει τον θαυμασμό και τον σεβασμό της στους «αγώνες» που έχει δώσει η Αριστερά (προφανώς για να διαλύσει ό,τι είχε απομείνει όρθιο έπειτα στον ανυπόφορο 20ό αιώνα). Για να τολμήσεις να αυτοπροσδιοριστείς ως δεξιός, έπρεπε πρώτα να σε κρίνουν οι ερυθροχίτωνες δικαστές του κοινοβουλευτικού Αδη, όπου κατοικοεδρεύει το αντιπροσωπευτικό σύστημά μας. Ο Μίνωας, ο Ραδάμανθυς και ο Αιακός, με την Αυγή και τον Ριζοσπάστη ανά χείρας, έπρεπε να δώσουν τα κλειδιά της ανοχής τους στον ταλαίπωρο δεξιό θνητό για να ψελλίσει (ατιμώρητος) δύο τρεις κουβέντες.
Μουντιάλ
Και η ειρωνεία του πράγματος είναι ότι υπάρχουν πάμπολλοι δεξιοί στην Ελλάδα δίχως να υπάρχει Δεξιά, ενώ άπαντες οι αριστεροί δαχτυλοδείχνουν την επικυριαρχία της - σχολιάζοντας ιδιαίτερα τη «λαϊκή» εκδοχή της!
Αν και δεν φημίζονται για το χιούμορ τους οι νοσταλγοί του Μπέρια, του Ζντάνοφ, του Τσαουσέσκου και του Κιμ Ιλ Σουνγκ, κάνουν την πλάκα τους ορίζοντας οι ίδιοι ποιοι είναι οι αυθεντικοί «δεξιοί», που τάχα μου δήθεν βρίσκονται «κοντά στον λαό» και τον «εκπροσωπούν». Το παζλ της παράνοιας το συμπληρώνουν με πρόσωπα που τους βολεύουν. Ανθρωπάκια με μισοχωνεμένες, σκόρπιες γνώσεις, ασυγκράτητες διαθέσεις πολιτικής ανέλιξης, νηπιώδη επιχειρηματολογία, ενστικτώδη αγένεια και εσωτερική ασχήμια, εντυπωσιοθηρική νοοτροπία και διάθεση επίδειξης σαν παγόνι σε περίοδο αναπαραγωγής.
Η έλλειψη τακτ κρίνεται «αμεσότητα». Η άγνοια βαφτίζεται «απλότητα». Η αρλουμπολογία συγχωρείται ως «προσέγγιση» με τον «μέσο» πολίτη (άλλο μυθολογικό πλάσμα, που ουδέποτε κατεγράφη από τους επιστήμονες: ο μέσος πολίτης).
Με τούτα και με εκείνα, χάθηκε η μπάλα στην πατρίδα μας και τώρα μπορούμε να τη βρούμε μόνο στη Βραζιλία. Εχει Μουντιάλ, μην το ξεχνάμε αυτό...
Παναγιώτης Λιάκος
dimokratianews.gr
