Το μέλλον “γράφεται” από τους αγώνες
39 χρόνια μετά τη μεγαλειώδη εξέγερση φοιτητών και εργατών στο Πολυτεχνείο, οι συμβολισμοί και τα μηνύματα είναι περισσότερο επίκαιρα παρά ποτέ.
Το τρίπτυχο “Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία” αποκρυσταλλώνει τις ζωτικές κοινωνικές ανάγκες και διεκδικήσεις απέναντι στο “γύψο...
των Μνημονίων” της ανεργίας και της ακραίας φτώχειας, της ισοπέδωσης των εργασιακών σχέσεων και των Συλλογικών Συμβάσεων, των “μισθών πείνας” και των συντάξεων “ανέχειας”.
Ταυτόχρονα σηματοδοτεί τους σημερινούς αγώνες ενάντια στην “αρβύλα των αγορών” της καταπάτησης κοινωνικών δικαιωμάτων και θεσμών, της διάλυσης του Ασφαλιστικού Συστήματος και της Δημόσιας Υγείας, της απαξίωσης της Εκπαίδευσης και της “διαφθοράς”, που εξακολουθεί να προστατεύεται μέσα σε κάποια “υπουργικά ερμάρια”.
Το Πολυτεχνείο είναι μια κορυφαία στιγμή στην ιστορία των κοινωνικών κινημάτων της χώρας που γεμίζει με αυτοπεποίθηση τους μαζικούς αγώνες, αποτελεί “φάρο” και έμπνευση σε κάθε συλλογική προσπάθεια για κοινωνική δικαιοσύνη, σε κάθε νέα μάχη για το “κοινό καλό”.
Ο ξεσηκωμός τον Νοέμβρη του 1973 εκπροσώπησε αυτά που μας ενώνουν και όχι εκείνα που μας χωρίζουν, εξέφρασε όλο το λαό και ανήκει σε όλο το λαό.
Η επέτειός του είναι μια γιορτή της Δημοκρατίας, της Εθνικής Ενότητας και Ομοψυχίας με “χρώμα” ελληνικό, μακριά από κομματικές ή ιδεολογικές αποχρώσεις, μακριά από εκείνους που επιχειρούν είτε να καπηλευτούν και να μονοπωλήσουν το περιεχόμενό του, είτε να αλλοιώσουν και να παραχαράξουν την Ιστορία.
Αυτές τις ημέρες όλοι αναλογιζόμαστε τη σημασία της διασφάλισης του “Ασύλου των Ιδεών” και όχι του “Ασύλου των βανδαλισμών και των τραμπουκισμών”, τη διαφύλαξη της ελεύθερης σκέψης και όχι των αξιόποινων πράξεων.
Οι φοιτητικές παρατάξεις και οργανώσεις οφείλουν να συμβάλλουν στην “περιφρούρηση” του φετινού εορτασμού από φαινόμενα κοινωνικής και πολιτικής βίας. Αυτό, άλλωστε, υπήρξε και ένα από τα κεντρικά νοήματα της ηρωικής αντίδρασης.
Το “Πολυτεχνείο Ζει”, όμως, οι απόφοιτοί του, όπως όλοι σχεδόν οι απόφοιτοι των Τριτοβάθμιων Ιδρυμάτων και η ελληνική νεολαία δεν μπορούν να ζήσουν, καταδικάζονται στη μετανάστευση και την εργασιακή περιπλάνηση, εκτοπίζονται στο κοινωνικό περιθώριο και την εξαθλίωση της “γενιάς των 245 €”.
Η αφαίμαξη του ανθρωπίνου δυναμικού της χώρας, το “παιδομάζωμα” του πιο παραγωγικού και ελπιδοφόρου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας πρέπει να σταματήσει εδώ.
Τα Συνδικάτα συμμετέχουν ενεργά και δυναμικά στις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής των γεγονότων του Πολυτεχνείου, καθώς και στις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας σε όλες τις πόλεις που θα πραγματοποιηθούν. Οι εργαζόμενοι ενώνουμε τις δυνάμεις μας με το υγιές και δημοκρατικό Φοιτητικό Κίνημα προκειμένου να διεκδικήσουμε όλοι μαζί ένα καλύτερο παρόν, ένα μέλλον με ελπίδα και προοπτική, χωρίς “περικοπές” και “εφιάλτες”.
