Αρχείο

27 Ιουνίου 2014

Η τσούχτρα του Μαξίμου

Γιατί την λένε «Τσούχτρα», ένας χαρακτηρισμός που δεν έχει κυκλοφορήσει παραέξω, αλλά τον ακούς μόνο στα γραφεία του Μαξίμου; Για το διπρόσωπο του χαρακτήρα του και τα άπειρα κόμπλεξ που κουβαλάει. Μόλις ο Σαμαράς φέρει ένα νέο πρόσωπο στο περιβάλλον του (τώρα στο Μαξίμου και παλαιότερα στην Συγγρού, την Ρηγίλλης και την ΠΟΛΑΝ) θα τον πλησιάσει με ένα χαμόγελο μέχρι τ΄ αυτιά και θα προσκολληθεί επάνω του σαν την τσούχτρα. Κι αφού το ξεζουμίσει θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τον κακομοίρη το νέο, ή τον παλιό, αν νομίζει ότι...

απειλείται από αυτόν. Θα πηγαίνει στον Σαμαρά και θα παρουσιάζει τις ιδέες του σαν δικές του και θα συκοφαντεί με ανύπαρκτα στοιχεία και υποθέσεις τον εκάστοτε αντίπαλό του. Συνήθως η τακτική του πιάνει τόπο και ο αντίπαλός του απομακρύνεται από το περιβάλλον Σαμαρά.
Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετοί φίλοι από τα παλαιά, στελέχη, άνθρωποι της αγοράς, ακόμα και ορισμένοι δημοσιογράφοι που δεν είχαν ποτέ σχέση οικονομικής εξάρτησης με το σύστημα, λοιδορήθηκαν από την «Τσούχτρα» και έγιναν ξαφνικά «μαύρα» πρόβατα. Αντίθετα η ίδια επένδυσε σε πρόσωπα, ακυρωμένα στην κοινωνία, στην πολιτική και δημοσιογραφική πιάτσα.
Οπαδός της παραπολιτικής και συνομιλητής περιθωριακών σάιτ και μπλογκ, από τα οποία περνάει τις επιθέσεις στους αντιπάλους του, έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα.
Γιατί τα γράφουμε αυτά; Γιατί δεν περιμέναμε να αντιμετωπίσουμε τέτοια φαινόμενα παραγοντισμού και φαυλοκρατίας στο περιβάλλον Σαμαρά. Και για έναν άλλο λόγο: Είναι κρίμα να χαντακώνονται οι προσπάθειες του πρωθυπουργού από άτομα σαν την «Τσούχτρα» που αν ήταν στον ιδιωτικό τομέα ούτε για τσιγάρα δεν θα τους έστελναν στο περίπτερο επειδή θα έχαναν τα ρέστα
FactorX

antinews.gr