Το Κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, και κυριάρχησε με θυελλώδη τρόπο στην εσωτερική πολιτική ζωή, ασκώντας την (πραγματική) εξουσία από το 1981 μέχρι και σήμερα, ακόμη και τις περιόδους που...
δεν βρισκόταν στην κυβέρνηση.
Η αταίριαστη σχέση της ελληνικής κοινωνίας με το ΠΑΣΟΚ, εξηγεί τη βίαιη και άγαρμπη αλλαγή του dna των Ελλήνων, χωρίς η ιστορική συνείδηση του έθνους να αντιδράσει. Πόσο μάλλον να… ξεσηκωθεί.
Η Ελλάδα της βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης κρίσης, που ουσιαστικά χρεοκόπησε την άνοιξη του 2010, με την υπογραφή του τελευταίου των Παπανδρέου που έγινε πρωθυπουργός, ήταν η Ελλάδα… του ΠΑΣΟΚ. Ως νοοτροπία, κουλτούρα και στάση ζωής. Ως αλλαγή στοχοπροσήλωσης και εθνικών προτεραιοτήτων. Ως διολίσθηση ηθικής και αξιών.
Το ΠΑΣΟΚ που… μέχρι και σήμερα διεκδικεί το δικαίωμά του να “κάνει κουμάντο” στην Ελλάδα, ακόμη και ως μελαγχολική σκιά του άλλοτε κραταιού εαυτού του, γνώρισε στην ιστορική διαδρομή του τέσσερις αρχηγούς. Στην ουσία όμως, και παρά το γεγονός ότι ο Κώστας Σημίτης ήταν εκείνος που άλλαξε… βιαίως το dna του Κινήματος, μετατοπίζοντάς το από το βουνό στα… θέρετρα της διαπλοκής, το ΠΑΣΟΚ θα είναι πάντα… το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.
Υπό την έννοια αυτή, η σημερινή μέρα έχει ξεχωριστή αξία, καθώς συμβολίζει την πρώτη ήττα που υπέστη εκείνο το ΠΑΣΟΚ από τη Νέα Δημοκρατία. Ήταν η 18η Ιουνίου του 1989, όταν μετά τις ήττες στις εθνικές εκλογές του 1981 και του 1985, η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα για την ιστορική ανατροπή.
Με κεντρικό εθνικό ζητούμενο την “Κάθαρση”, που ουσιαστικά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη έγινε για πρώτη φορά μεγάλη, Κεντροδεξιά Παράταξη. Ανοίγοντας τα πολιτικά σύνορά της σε σχεδόν 3 εκατομμύρια Έλληνες, και μπολιάζοντας την ιδεολογική ρητορική της με τις αρχές του πολιτικού φιλευθερισμού, έκοψε πρώτη το νήμα με ποσοστό 44,3%, έναντι 39,1% του ΠΑΣΟΚ.
Το βήμα ωστόσο έμεινε ημιτελές, καθώς λόγω του εκλογικού νόμου του Μένιου Κουτσόγιωργα, στη Νέα Δημοκρατία δεν επετράπη ουσιαστικά να κυβερνήσει. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1989 έφτασε στο 46,2%, και στις εκλογές του Απριλίου του 1990 στο 46,89%, για να της πιστωθεί ασθενική κοινοβουλευτική πλειοψηφία 150+1 εδρών.
Η 18η Ιουνίου του 1989 λοιπόν ήταν η πρώτη μάχη που κέρδισε η “άλλη Ελλάδα”. Στην επέτειο του Βατερλό του Ναπολέοντα. Ίσως τελικά η Ιστορία έχει τον τρόπο της να ευθυμεί με τα όνειρά μας…
ysterografa.gr
