εγκληματικής οργάνωσης που το σύστημα έχει αποδώσει στο συγκεκριμένο κόμμα.
Δεν είναι τόσο το ποσοστό του 9,5% αυτό κάθε αυτό (παρόλο που αποτελεί μία άνοδο της τάξης του σχεδόν 50% για την ΧΑ), αλλά η διασφάλιση της 3ης θέσης και η παγίωση της ΧΑ σε αυτήν, την οποία άλλωστε αποτύπωναν όλες οι δημοσκοπήσεις. Αυτή η νίκη όμως της Χρυσής Αυγής, δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά το σκαλοπάτι για την επόμενη ημέρα του εθνικιστικού αυτού κόμματος. Κάτι το οποίο στην ουσία σημαίνει «περισσότερες μάχες» σε περισσότερα «μέτωπα».
Παρόλο που τα εθνικιστικά κινήματα σε όλη την Ευρώπη, πέτυχαν εκπληκτικά αποτελέσματα και επιβεβαίωσαν ότι αποτελούν το πλέον γρήγορα αναπτυσσόμενο πολιτικό μπλοκ στην Ήπειρο, φαίνεται ότι θα είναι πολύ δύσκολο να σχηματισθεί κάποια ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο στην οποία θα συμμετέχει η Χρυσή Αυγή, τουλάχιστον στον άμεσο χρονικό ορίζοντα. Η ίδια η Λεπέν και το Εθνικό Μέτωπο θα δυσκολευθεί να σχηματίσει μία τέτοια ομάδα, των λιγότερο «εξτρεμιστικών» κομμάτων.
Σύμφωνα με τους κανονισμούς της Ευρωβουλής, για να σχηματισθεί μία τέτοια ομάδα απαιτούνται 25 ευρωβουλευτές από επτά διαφορετικές χώρες. Και παρόλο που η Μαρίν Λεπέν έχει σχεδόν μόνη της (24) τον αναγκαίο αριθμό Ευρωβουλευτών, αποδεικνύεται πιο δύσκολο το να συγκεντρωθούν από τις 7 χώρες. Μέχρις στιγμής η «ομάδα» της Λεπέν στο ευρωκοινοβούλιο αποτελείται από τις εξής χώρες: Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Σουηδία, Αυστρία και Ιταλία. Δηλαδή τα κόμματα του Front National (24 ευρωβουλευτές), Vlaams Belang (1 ευρωβουλευτής), το κόμμα του Βίλντερς (4 ευρωβουλευτές), οι Σουηδοί Δημοκράτες, το FPO του Strache και η Λίγκα του Βορρά από την Ιταλία. Αυτό σημαίνει ότι για να σχηματισθεί ομάδα θα πρέπει να βρεθεί ακόμη μία χώρα. Υποψήφιοι για να συμμετέχουν μέχρις στιγμής είναι ένα δεξιό κόμμα της Κροατίας και οι Αληθινοί Φινλανδοί ή ίσως και οι δύο τους.
Αυτό αφήνει με πολύ λίγες πιθανότητες τον σχηματισμό κάποιας άλλης «εθνοκεντρικής» ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο, στην οποία θα μπορούσε να συμμετέχει η Χρυσή Αυγή. Επί της ουσίας τα κόμματα που θα μείνουν «εκτός ομάδας», αφού μέχρι και το βουλγάρικο VMRO που αντικατέστησε το Ataka ως εκπρόσωπος των Βούλγαρων εθνικιστών, μάλλον θα συνεργαστεί με τους Torries της Αγγλίας που θα προσπαθήσουν και αυτοί να στήσουν την δική τους ομάδα μαζί με διάφορα δεξιά κόμματα της Ανατολικής Ευρώπης.
Δίχως ομάδα κατά πάσα πιθανότητα θα μείνουν η Χρυσή Αυγή, ο Udo Voigt του γερμανικού NPD και το ουγγρικό Jobbik, παρά τα μεγάλα ποσοστά του ελληνικού και του ουγγρικού κόμματος. Αλλά ούτε και μεταξύ τους ως «τριάδα» δεν μπορούν να συνεργαστούν, παρόλες τις κοινές θέσεις τους υπέρ π.χ. της Ρωσίας, αφού ένα κομμάτι της ιδεολογίας του Jobbik βασίζεται σε ένα είδος «παντουρανισμού» που θέλει τους Ούγγρους να είναι «αδελφό» έθνος με τους Τούρκους. Και ο δε πρόεδρός του Gabor Vona έχει επανειλημμένα κάνει δηλώσεις που μπορούν να χαρακτηριστούν τουλάχιστον «φιλικές» προς την Τουρκία.
Από την πλευρά της η ΧΑ δείχνει να θέλει να συνεργαστεί με το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο, αλλά με η πολιτική της μετριοπάθειας που εφαρμόζει η Μαρίν Λεπέν φαίνεται ότι δεν θα επιτρέψει κάτι τέτοιο στο άμεσο μέλλον. Μάλιστα χθες όταν ευρωπαϊκά μέσα δημοσίευσαν «πληροφορίες» σύμφωνα με τις οποίες είχαν ξεκινήσει συζητήσεις για συνεργασία μεταξύ ΧΑ και Εθνικού Μετώπου, το γαλλικό κόμμα απέστειλε ένα mail στο οποίο σημείωνε: «Αρνούμαστε κάθε σύνδεση με την ελληνική Χρυσή Αυγή. Κάθε συμφωνία με αυτό το πολιτικό κίνημα αποκλείεται. Το άρθρο είναι εσφαλμένο και συκοφαντικό».
Στο παρελθόν ο «μόνιμος ευρωβουλευτής» του γαλλικού κόμματος Bruno Gollnisch αντιμετώπισε τεράστια εσωκομματικά θέματα λόγω τέτοιων «συνεργασιών» και δεν αναμένεται να αλλάξει κάτι. Από την πλευρά του το Εθνικό Μέτωπο αντιμετωπίζει ένα παρόμοιο πρόβλημα με το UKIP του Nigel Farage, ο οποίος θεωρεί «εξτρεμιστικό» το Εθνικό Μέτωπο, αλλά και από το δανέζικο Λαϊκό Κόμμα που δεν θέλει να συνεργαστεί μαζί της.
Όπως καταλαβαίνει κανείς η «επόμενη ημέρα», τόσο για την ΧΑ, όσο και για όλα τα υπόλοιπα εθνικιστικά κόμματα στην Ευρώπη, θα είναι αν μη τι άλλο «περίεργη». Παρόλα αυτά, δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει το ενδεχόμενο σύντομα αυτές οι ισορροπίες να αλλάξουν, λόγω πολλών παραγόντων που έχουν να κάνουν τόσο με τις εσωτερικές πολιτικές διεργασίες του κάθε κόμματος, όσο και με τις σχέσεις τους με διάφορους άλλους παράγοντες όπως η Πουτινική Ρωσία.
του Δημήτρη Παπαγεωργίου
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Κόσμο την Τρίτη 27 Μαΐου 2014.
e-grammes.gr
