Παράλληλα, το προηγούμενο διάστημα, η κεντρώα συμμαχική κυβέρνηση μεταξύ των δύο μεγαλύτερων και ιστορικότερων κομμάτων της χώρας, Fine Gael και Fianna Fail, κλονίστηκε από διάφορα σκάνδαλα.
Σημειώνεται, ότι τα δύο παραπάνω κόμματα προέκυψαν πολιτικά από την εμφύλια διαμάχη των ετών 1922-23 μεταξύ των υποστηρικτών και των πολέμιων της Αγγλοιρλανδικής συνθήκης ειρήνης που οδήγησε στην ιρλανδική ανεξαρτησία. Πρόκειται για το κεντροδεξιό Fine Gael που θεωρεί τον δολοφονημένο στον εμφύλιο Μάικλ Κόλινς ως εμπνευστή του και το φιλελεύθερο-κεντρώο Fianna Fail με ιδρυτή κι επικεφαλής...
...για δεκαετίες τον μακροβιότερο πολιτικό ηγέτη της χώρας, Έιμαν ντε Βαλέρα.
Πέρα όμως από τα φαινόμενα διαφθοράς, η κοινωνία και η οικονομία της μεταμνημονιακής Ιρλανδίας δεν είναι ο "παράδεισος" που παρουσιάζεται από τα ελληνικά ΜΜΕ, προκειμένου να καταδείξουν το περίφημο success story των μνημονιακών πολιτικών. Παρόλο που πολυεθνικές εταιρείες-κολοσσοί επενδύουν κι επιλέγουν για έδρα τους το Δουβλίνο, η ανεργία βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, το πρόβλημα στέγασης είναι κυρίαρχο, οι γεωργοί της υπαίθρου πραγματοποίησαν σειρά κινητοποιήσεων το προηγούμενο διάστημα, ενώ και το μεταναστευτικό απειλεί τη συνοχή της χώρας.
Συγχρόνως, παρατηρείται και κρίση αξιών με τη θρησκεία και την οικογένεια να μην διαδραματίζουν τόσο σημαντικό ρόλο όσο στο παρελθόν αυτής της συντηρητικής-καθολικής χώρας. Μόλις το 2018, το 66,4% των Ιρλανδών ψήφισαν υπέρ της κατάργησης τροπολογίας του Συντάγματος που απαγόρευε τις αμβλώσεις, κάθε δικαίωμα "ευαίσθητης" κοινωνικής ομάδας γίνεται κυρίαρχη άποψη του συστήματος και κάθε αντίθετη άποψη φιμώνεται και ποινικοποιείται. Ακόμα και τα πάλαι ποτέ συντηρητικά κόμματα που αναφέραμε νωρίτερα έχουν προσχωρήσει σε τέτοιες απόψεις, την ώρα που στα μικρότερα κοινοβουλευτικά-αριστερά κόμματα από το Sinn Fein (που προηγείται στις δημοσκοπήσεις) μέχρι και το τελευταίο, κυριαρχεί ο δικαιωματισμός και οι φιλομεταναστευτικές θέσεις.
Σε αντίθεση με όλους τους παραπάνω υπάρχουν οι λίγοι, εκείνοι που αντιστέκονται για να κρατήσουν την ιστορική Πατρίδα τους όρθια. Κάποια μικρά κόμματα επιμένουν να αγωνίζονται και ξεπερνώντας κόμπλεξ που βλέπουμε στην Ελλάδα, έχουν αποκτήσει στοιχειώδεις κανόνες συνεννόησης. Συγκεκριμένα, επειδή κανένα από αυτά τα κόμματα δεν μπορεί να έχει υποψήφιους σε κάθε περιφέρεια, στις περισσότερες εκλογικές περιφέρειες υπάρχει ένας υποψήφιος με πατριωτικές θέσεις, ο οποίος είτε ανήκει σε κάποιο κόμμα είτε είναι ανεξάρτητος. Επίσης, παρακολουθώντας τις αναρτήσεις τους, ακόμα και τα σχόλια των οπαδών τους, παρατηρεί κανείς ότι δεν στρέφονται ο ένας κατά του άλλου παρά μόνο κατά των κυρίαρχων κομμάτων.
Για την ιστορία να πούμε ότι υπάρχει το καθαρά εθνικιστικό National Party με 10 υποψήφιους, το Irish Freedom Party, που ζητά την αποχώρηση της Ιρλανδίας από την Ε.Ε. με 11 υποψήφιους, το κόμμα κατά της διαφθοράς της ακτιβίστριας δημοσιογράφου Gemma O’Doherty, Anti-Corruption Ireland με 2 ανεξάρτητους υποψήφιους και αρκετοί ανεξάρτητοι πατριώτες που αγωνίζονται σε τοπικό επίπεδο. Επίσης, τα κόμματα Renua Ireland και Aontú είναι ευρωσκεπτικιστικά, κατά των αμβλώσεων κι έχουν συντηρητικότερες θέσεις από τα κατεστημένα.
Ακολουθεί βίντεο παρουσίασης των εθνικιστών και πατριωτών υποψήφιων:
